schoth

Na een onzeker begin toch nog op Zwarte Zaterdag vertrokken voor een twee-weekse vakantie in Foret Fouesnant, een klein dorpje aan de zee in Bretagne. ’s Ochtends vroeg vertrokken en in Frankrijk veel oponthoud gehad door de vele files bij de tolpoortjes. Tegen zeven uur ’s avonds bij het appartement aangekomen. De haven aan de overkant en het strand op zo’n 350 mtr afstand. Helaas zat het weer niet erg mee en moesten we een hamburgertje eten om even te kunnen internetten. Desondanks hebben we ons prima vermaakt. Veel plekken van vroeger bezocht en ook nog zestien geocaches gelopen… Wel wat eerder vertrokken om het vakantieverkeer voor te zijn. De terugreis verliep dan ook veel sneller en Janneke kon gelijk door naar het Helders Fees!

klik op de foto voor meer vakantiekiekjes…

en hieronder de vier YouTube filmpjes….

<!– WriteFlash('’); //–>

Elke dag rijden we er onderdoor op weg naar het werk in Zwolle. Het nieuwe ecoduct vlak voor de berg van Nijverdal. Nog wel erg kaal maar al wel netjes afgewerkt met stroken stenen. Met 10-15 jaar tijd zullen de bomen er weer staan en kan het nog wel eens heel mooi worden. (klik op een foto voor een vergroting)

Ook de bouw van het zwembad is nu in een vergevorderd stadium. Er is zelfs een glijbaan te zien…! Het tijdelijk treinstation is al volop in gebruik en er is een begin gemaakt met het heien van de palen. De overlast van deze werkzaamheden is best wel groot maar het is ook goed om te zien dat er hard gewerkt wordt en Nijverdal straks een veel betere infrastructuur krijgt.

Laatst vroeg Janneke om een oud t-shirt om te beschilderen met textielverf. Dat deed me aan begin jaren zeventig denken: toen gingen we ook in de weer met de cups Dylan verf. Tye Dye heet het officieel. Natuurlijk had daddyo nog wel een oud t-shirt liggen. Enige voorwaarde was wel dat er een mooie Grateful Dead afbeelding gemaakt zou worden. Dus snel het “Grote Flower Power poster Book” erbij gepakt voor de nodige inspiratie en schilderen maar….

Daarna een cup Dylan koude textielverf via internet besteld a 2,40 euro. Wat sim touw bij de Gamma gehaald en een kilo zout bij De Boer. Zo, nu afbinden met die hap en in het verfbad. Het reultaat valt niet eens tegen en die ouwe hippie Daddyo gaat ‘m natuurlijk ook nog dragen. Enige nadeel is wel dat we een week later nog met zwart geverfde handen rondliepen…

Zo vlak voor de vakantie nog een kleine tegenslag. Lotte is in vol galop van een pony van een vriendin gelanceerd en kwam thuis met een pijnlijke arm. Eerst was de veronderstelling dat ze last had van een verrekte spier maar donderdag toch maar een bezoekje aan de huisarts gebracht. Gelijk doorverwezen naar Almelo voor het maken van een rontgenfoto en van daar door naar de gipskamer waar een hele vriendelijke zuster haar een mooi, fel groen gipsje om de pols legde.

Lotte vond alles even spannend. Volgende week terug voor een nieuw gipsje en dan hopenlijk voor de vakantie weer gipsvrij…

Dit jaar wordt de vakantiebestemming Bretagne. Dat betekent een terugkeer naar mijn favoriete vakantieland na meer dan 35 jaar. De eerste keer met eigen familie en fam. Meulenbelt gekampeerd op een sjieke camping aan een baai in Port-la-Forêt. Later nog een keer met boezemvrienden Cor de Vaal en Gert Dirkse in de trein naar de Camping a la Plage, waarna tijdens de vakantie Jan Brouwer zich bij het vriendenclubje aansloot. En een derde keer met Bart Anbeek en Peter Veenhof in de Saab 99 Overdrive naar Kerleven. Prachtige jaren waarin alles kon en mogelijk was…

<!– WriteFlash('’); //–>

Boeken, nog meer boeken, books, livres….

Na een korte pauze heeft Lotte de ponyrijlessen weer opgepakt. Dit keer bij Manege De Lourenshoeve te Den Ham waar ze vakkundig les krijgt van Carina. Picalow is haar favoriete pony en heronder is een filmpje te zien van de les….

<!– WriteFlash('’); //–>

Een maand geleden aan neef Henk gevraagd of hij weer zin had om mee te gaan naar de Dacia Dag die dit jaar in Doorn gehouden werd. “Maar als we gaan doen we het dit jaar eenvoudig; geen tent op dak en verdere opsmuk…” zei ik nog tegen hem. Een dag later kwam er een mailtje van dacia Nederland binnen. Gefeliciteerd met uw nominatie voor de uitverkiezing van de mooiste Dacia van Nederland. Dat werd dus toch een zaterdag druk met poetsen en het duurste autowas-programma!

Zondag 6 juni kregen we samen met de andere negen genomineerden en nog 640 andere Dacia’s een speciaal plekje op het terrein aangewezen. De hele dag door heel veel bekijks gehad en uitleg moeten geven. Daarna opnieuw kennis gemaakt met jurylid Bavo Galema die ons nog herkende omdat hij een jaar geleden ook al een item over onze limo maakte in het programma “Gek op Wielen”. De andere twee juryleden waren een redacteur van ANWB’s Kampioen en het Hoofd Marketing Renault/Dacia Europa.

<!– WriteFlash('’); //–>

Toen uiteindelijk de einduitslag bekend werd gemaakt hoopten we op een eervolle vermelding maar eigenlijk ook niet meer dan dat want onze Dacia is behoorlijk standaard. Het is de actieradius van 1100+ km en de mogelijkheid om in en op de auto te slapen die ‘m bijzonder maken. Wat een verrassing dat we toch de derde prijs in de wacht sleepten… Een mooie bos bloemen, een grote beker, een gratis lidmaatschap van de Dacia Club Nederland en een week lang autorijden in de nieuwe stoere Duster! Dat was het dagje poetsen wel waard…

Op 13 juni waren de beelden van de meeting terug te zien in de RTL4 uitzending “Gek op Wielen”. We kwamen maar heel kort in beeld maar het item over de Duster is wel leuk om te bekijken.

<!– WriteFlash(' ‘); //–>

persbericht Renault/Dacia

Op 4 juli leverde de buurman, die bij Renault Munsterhuis Rijssen werkt, een mooie bruine Dacia Duster bij ons af. In het begin was het even wennen aan de kleur maar dat duurde maar heel kort. De wagen rijdt prima, het interieur veel sjieker als dat van onze Logan, en de hoge in/uitstap is heerlijk. Collega’s op het werk waren ook heel positief maar we zullen never nooit meer een proefrit maken met ICT-er dhr Schwienegger. Nog liever tien keer met de rioolrat van Avonturenpark Hellendoorn dan een kort ritje met bovengenoemde wegpiraat. Al met al een prima week in een mooie, stoere auto kunnen rijden…

Zaterdagochtend om 5.30 uur weer terug van een mooie wandelvakantie in Slovenie. Op de heenreis al zeven geocaches meegepikt, daarna op de tweede dag een wandeltocht stroomafwaarts de Soca rivier gemaakt en twee geocaches gevonden. De derde dag werd een uitrustdag waarna we op de vierde dag voor een tweedaagse hike naar de hoogste berg van Slovenie vertrokken. Helaas de tocht op 1860 mtr.moeten afbreken omdat er nog te veel sneeuw lag. De vijfde dag stroomopwaarts naar de bron van de Soca rivier gewandeld en twee hele mooie maar ook gevaarlijke geocaches kunnen vinden. Daarna op de zesde dag nog een hike in de bergen gedaan en toen door naar Italie waarna we op dag 7 weer terug in de Lage Landen waren. Foto’s zijn hier te vinden…<!– WriteFlash('’); //–>

Even een tussentijdse update vanuit de tent in Kamp Triglav. De heenreis verliep voorspoedig en onderweg wat snelle snelweg geocaches kunnen doen. Een hele kleine file in Oostenrijk gehad. Tsjonge, wat zijn ze daar de tunnels aan het repareren… Ik heb er geen een aan de normale kant van de weg kunnen passeren. Op de camping ben ik de enigste gast! Vandaag, de tweede dag, om 8.00 vertrokken voor een wandeling langs de Soca rivier.
Om 17.00 uur weer terug bij de tent. Na drie geocaches was de accu leeg en hebben de overige twee geplande caches maar laten liggen. Accu compleet leeg maar dan ook bijna 20 km in de bergen gewandeld…

<!– WriteFlash('’); //–>

De voorbereidingen zijn bijna afgerond. Skype tegoed is opgewaardeerd, de DVD met mp3’s is gebrand, de route’s zijn uitgestippeld en de waypoints in de navigator gezet. Wel een lange onderbroek mee want op de top van de Trivlag is de temperatuur nog onder nul… Nog een week hard werken en dan is het zover: lekker geocachen in Oostenrijk, Slovenie en Italie!

Non-Subtropisch Thuis voor Hobbel

Herfst 2009 wilde Lotte ook graag een huisdiertje. Vroeger al vogeltjes, konijntjes en muisjes gehad dus het moest wat anders worden. Bij de dierenhandel zag ze een bak met drie kleine, schattige Geelwangschildpadden. En de kleinste werd dus ons nieuw huisgenootje Hobbel. Schattig, zo’n pre-historisch beestje van nog geen drie centimeter groot die ook nog uit je hand eet.

We zijn inmiddels een dik half jaar verder en Hobbel is nu al zo’n beetje uit de bak gegroeid! Het beest is nu al meer dan twaalf cm groot en de bak wordt te klein voor deze lelijke dinokop die bijkans je pink eraf bijt bij het voeren. Hoogste tijd dus om in de verste hoek van de tuin een vijvertje aan te leggen.

Natuurlijk even wachten tot er een aanbieding langskomt: Intratuin geeft 20% korting maar alleen op zaterdag en alleen van 8.00 – 10.00 uur. Dus Lotte en ikzelf met de Dacia Limo naar de Intratuin te Almelo. We hadden al snel het juiste (kleinste) formaat vijver gevonden. Nog wat accessoires en plantjes erbij en dan snel door naar de kassa. Ja hoor, lange wachtrijen voor de hele batterij kassa’s. Uiteindelijk, na een dik half uur kassapauze, konden we ons karretje legen en genieten van de extra korting…

En nu, zo’n maand later, ligt de bak erin, plantjes erom heen, elektra in de buurt, en Paulus als portier gestationeerd. Nu nog even wachten dat het wat warmer wordt en dan kan Wobbel naar zijn eigen non-sub-tropisch eilandje…

edit (17/7/2010) De plantjes om de vijver groeien supersnel. In de vijver zijn nu ook wat waterplanten, een fonteintje, een kikker, vijf goudvissies en natuurlijk Hobbel de geelwangschildpad himself. De rotspartij is aangevuld met wat stenen uit de rivier de Soca, Slovenie. Paulus de Boskabouter houdt de wacht en Buddha zorgt voor de rust…